It takes two to tango is een gevleugelde uitspraak die ik bijna dagelijks gebruik. Naast dat het mij herinnert aan mijn opa en oma die samen in de woonkamer de tango dansten, betekent het voor mij dat ik altijd probeer te kijken naar de andere kant van een verhaal, naar de reden waarom dingen gebeuren of niet gebeuren, en naar de vraag achter de vraag. Want als ik dat niet begrijp kan ik ook niet veranderen of oordelen over bepaalde situaties. We leren het op al de managementopleidingen: ‘vraag 3x waarom’ of ‘leer te luisteren’, en daarin is het belangrijkste wat mij betreft: stel de vraag. Een goede vraag is beter dan het juiste antwoord. Dat is wat ik ook zo mis in de hele discussie momenteel over de Corona bestrijding. We stellen vrijwel geen vragen meer. We kijken naar cijfers en grafieken en we discussiëren over oplossingen en uiten daarin onze meningen. We nemen vrijwel geen tijd meer voor de vraag. Want wat is de vraag die onder alle gesprekken, cijfers en maatregelen ligt wat mij betreft? Hoe willen we uit deze Corona tijd komen en hoe ziet dat er voor jou uit? Als maatschappij en samenleving of als organisatie, winkelier of gezin en jou persoonlijk? Als we die vraag gaan stellen aan elkaar gaan we elkaar ook denk ik meer begrijpen en zullen de oplossingen anders zijn dan we gewend zijn. We bepalen dan met elkaar een nieuwe horizon en daarmee ook een nieuw en positief vooruitzicht. Ik daag iedereen uit, niet alleen de media, maar ook tijdens gesprekken op het werk, op school of gewoon met vrienden en familie, te vragen naar ons perspectief. Hoe willen we na Corona leven, werken, vieren en samenzijn?
I keep on being surprised that one topic during this COVID-19 is not being addressed. What are the jobs that we need at this moment and which jobs will lead us to the future? What is work and what is a job in the transition twenties of the 21st century?
We keep on investing in the jobs that we think are relevant for because they already existed, but we don’t use this time to have a closer look at the so called ‘bull-shit’ jobs. A term introduced in 2013 by David Graeber and more relevant than ever. Estimates show that only 25% of the current jobs are focussing on creating products or delivering services that we really need. Like in education, healthcare, police, public transports, journalists, cleaning and so on. COVID-19 showed us in only one year time what the real important jobs are for our society. The other 75% consists of jobs where even 20% of the employees themselves say that they have a bull-shit job. A lot of this is in management, financial services, marketing, administration etc. But still we put all our effort and public treasury to keep these jobs and the employees with these jobs at work.
If we want to redesign the labour market, now is the time. Why paying for jobs that are not relevant anymore for our (future) society? Can we start a dialogue together on what we define as real work? The basis should be ‘added value’. We can look at that for 3 levels: work that adds value to society. Work that adds value to your organization. The added value that you want to bring as human being. Measuring added value asks for other views but also other metrics. So, we can start by ourselves. What value do you want to add in your work, organization or society? What skills, competences and talents do you want to contribute? And can technology take over some of your more repetitive tasks so that you can focus on your real value? #studio21st
We zitten er doorheen. We zijn klaar met het thuiswerken en we missen het kantoor. En omdat we ook niet weten hoe lang het allemaal gaat duren merken we dat meer en meer mensen last hebben van stress en spanningen. Ondanks alle goede tips rondom het thuiswerken. Als ik zo alle media lees, dan lijkt het wel alsof we met een groot thuiswerkexperiment bezig zijn. Maar dat zijn we niet! We proberen een pandemie het hoofd te bieden en daarbij proberen we zo goed en kwaad als dat gaat thuis te werken. Let wel: ik ben een enorme voorstander van thuiswerken en probeer al sinds 2004 veel organisaties te helpen bij het invoeren van thuiswerken, wat voor mij gaat over werken in vrijheid en met verantwoordelijkheid. En door het geven van vertrouwen aan alle medewerkers. Echter zitten we nu in een andere situatie. We moeten thuiswerken omdat we met elkaar COVID-19 willen uitbannen, en dat doen we samen. Dat betekent alleen niet dat we dus op dezelfde manier kunnen presteren achter een computer als wanneer we dat op een kantoor doen. In je eentje mooie creatieve plannen maken gaat niet, als je dat voorheen samen met collega’s deed. Dus probeer het dan ook niet in een zoom of teamcalls te proppen. Leidinggeven op afstand kan, maar er kunnen ook een aantal dingen niet. Dus misschien toch af en toe een wandeling plannen met je medewerker? En de hele dag vergaderen, iets waar velen van ons op kantoor hun hand niet voor omdraaien, blijkt toch echt te vermoeiend via Zoom of teams. Dus werk anders. En laten we dan vooral ook accepteren dat we onze dag anders inplannen of bepaalde taken anders doen, maar dat dat niet betekent dat je niet hard genoeg werkt of dat je niet productief bent. Kijk naar wat je wel kunt doen en wat je anders kunt doen. Wellicht kan het je werk zelfs nog kan verbeteren of vernieuwen. Geen oude wijn in nieuwe zakken. Maar andere vaardigheden om deze pandemie het hoofd te bieden en ondertussen ook te proberen nog iets van je werk te maken. Ik noem het geen thuiswerken meer, maar pandemiewerken. #humanandtech #21stcenturyskills
And that is how we roll into the 5th revolution in one swoop. Whereas the 4th was mainly about the rise of technology, the Internet and the world that became flat, the 5th revolution will be mainly about trust. Ethics and humanity are at the heart of this. In January 2019 during the WEF in Davos, this was already a major theme. It is about us, in all our diversity, it is about our planet and about our ethical values and norms. Especially after the rise of technology, where we would lose to robots in the worst-case scenario. I think that COVID-19 has once again made us realise very clearly what our human values are, both positive and negative. And what we value as a society. Think of the vital professions, the role of democracy, inclusiveness in society and the fact that we are globally connected.
In an article in the Harvard Business review, I read about the mid-life crisis we are facing as managers. The old theories no longer work, and the new ones do not yet exist. But what Professor Gianpiero Petriglieri says is: ‘We need a truly human management, one that makes room for our bodies and spirits alongside our intellect and skills. That cares for what work does and feels and means to us, not just for what we can do at work and how. Because we can also leave much of our intellect and skills to technology. And he concludes: ‘If efficiency is the aim of instrumentalism, freedom is the aim of existentialism. Deepening our humanity, in business, politics, and every other field, requires an equal devotion to both. The day that freedom is as central as efficiency to its practice, we might declare management dead and welcome it to a new life. Please read the whole article if you are interested in management theory and the time in which we live now. https://hbr.org/amp/2020/06/are-our-management-theories-outdated
The human part of organisations is almost always left to HR or related functions. And once that subject has been discussed, we move on to the business! As if they exist separately. The capital of organisations is people and technology. I have been advocating for a long time that the HR and IT director determine the company’s strategy. In my opinion, the time when the CFO or CRO are in charge is over. How do we want to achieve success? How do we want to keep our customers satisfied? Not by becoming even more efficient, but by making maximum use of the potential of our organisations. And let that potential now mainly consist of your people and your technology. But there is also the question: do you dare to tell your shareholders that you are going to do things differently? Probably with the same results, but with a different approach that we do not know from management theories?
As early as 2019, there was a plea for a Chief etchical and humane use officer in companies. This role on the board ensures that you make precisely that connection between people and technology and that you act on the basis of ethical values as a company. I think that the urgency for this is now higher than ever. And not just as a picture for the outside world and the image, but sincerely and with clear objectives that are on the board’s agenda on a weekly basis. Please also read this article from Davos in January 2019.
Al jaren pleit ik voor het basisinkomen. En ik vind het mooi om te zien dat meer en meer mensen er over praten, denken en ook experimenten uitvoeren. Maar toch knaagt het, want de term wordt op zoveel verschillende manieren gebruikt en mijn beeld bij het basisinkomen gaat toch meer over de basisvoorzieningen voor iedereen. Het basisinkomen zou geen vervanging moeten zijn van een uitkering of een manier om mensen er (tijdelijk) doorheen te helpen en snel weer aan het werk te gaan en een ‘echt’ inkomen te gaan verwerven.
Voor mij gaat het basisinkomen over bestaansrecht in onze maatschappij. Het recht om een dak boven je hoofd te hebben, boodschappen te kunnen doen, je verzekeringen te kunnen betalen. En dus denk ik dat basisinkomen niet de juiste term is. Want mensen zullen altijd willen blijven werken, en genoeg mensen willen meer verdienen dan een basisnkomen hen biedt. Ik denk ook dat dit kan, en dat mensen altijd waarden willen toevoegen aan de maatschappij, aan een organisatie en aan hun eigen omgeving.
Op dit moment werken de meeste mensen helaas niet vanuit het toevoegen van waarden maar om hun bestaansrecht te behouden en een basisleefstijl te kunnen bekostigen. Velen van ons hebben angst hebben om ons salaris te verliezen en daarmee op straat komen te staan. En dus accepteren we een hoop bullshit banen, worden we ziek van werk, en slepen we ons door de dag om uiteindelijk van onze avond te kunnen genieten of naar ons pensioen toe te werken.
Dat is niet nodig in een land als Nederland en in de tijd waarin we nu leven. We kunnen met elkaar zorgen dat iedereen in dit land voorzien is van de basis om te leven. Hoe dan? Zorg voor een lagere belasting op arbeid en verhoog de belasting op technologie en data. Aangezien mens en technologie het kapitaal van een organisatie vormen dienen we deze gelijk te behandelen, pas dan zal er ook een mensgerichte economie ontstaan waarin we de waarden van mensen belonen en hun potentieel inzetten.
Werk moet daarmee ook veranderen naar bijdragen. Hoe mooi zou het zijn als je in de ochtend vertrekt en zegt: “lief, ik ga vandaag weer bijdragen” Voelt toch minder als moeten en meer als waardering.
Organisaties worstelen met het nieuwe normaal. Hoe zorgen we dat we ons werk op een andere manier kunnen realiseren en onze resultaten blijven behalen? Dat we meer gaan thuiswerken staat als een paal boven water, maar hoe je dat nou goed organiseert is de meeste mensen nog een raadsel.
Daar waar de dialoog vooral blijft hangen op thuiswerken en hoe we dat het beste kunnen inrichten, mis ik de visie die bedrijven zouden moeten hebben over hoe ze de twee belangrijkste delen van hun bedrijf samen willen laten werken: medewerkers en technologie. En daarom betoog ik dat de HR en de ICT directeur samen de nieuwe visie en strategie uitstippelen voor het bedrijf. De CFO mag even met vakantie want de resultaten komen voort uit het optimaal inzetten van het potentieel van je medewerkers en technologie en wordt niet bepaald door een excel spreadsheet.
Door de versnelling van de laatste maanden, hebben we nog meer geleerd over de toegevoegde waarden van ons menselijk potentieel, maar ook welke taken technologie kan realiseren. Dus zorg in je organisatie dat je niet alleen kijkt naar de doelen die je stelt maar vooral ook welke taken je door technologie laat invullen en waar je de waarden van je mensen in wilt zetten. Dat maakt ze niet alleen gelukkiger, maar ook veel productiever. Weg van routinematig werken en bewegen naar het toevoegen van waarden vanuit creativiteit, innovatiekracht en verbinding. Een nieuwe rol in je organisatie: de CHITO.
En zo rollen we in een keer heel hard de 5e revolutie in. Waarin de 4e ging over met name de opkomst van technologie, het internet en de wereld die daarmee platter werd, zal de 5e revolutie gaat vooral over vertrouwen. Daarin staan ethiek en (het woord in het Engels is helaas mooier) humanity centraal. In januari 2019 tijdens het WEF in Davos was dit al een groot thema. Het gaat over ons, in al onze diversiteit, het gaat over onze planeet en over onze ethische waarden en normen. Vooral na de opkomst van technologie, waarbij we in het slechtste geval, het zouden verliezen van de robots. Ik denk dat COVID-19 ons weer even heel hard heeft doen beseffen wat onze menselijke waarden zijn, zowel positief als negatief. En waar we belang aan hechten als maatschappij. Denk o.a. aan de vitale beroepen, de rol van de democratie, inclusiviteit in de samenleving en het feit dat we mondiaal met elkaar verbonden zijn.
In een artikel in de Harvard Business review las ik over de mid-life crisis waar we inzitten als managers. De oude theorieën werken niet meer, en de nieuwe bestaan nog niet. Maar wat professor Gianpiero Petriglieri zegt is: ‘We need a truly human management, one that makes room for our bodies and spirits alongside our intellect and skills. That cares for what work does and feels and means to us, not just for what we can do at work and how.’ Aangezien we intellect en vaardigheden ook voor een groot deel aan technologie over kunnen laten. En hij concludeert: “If efficiency is the aim of instrumentalism, freedom is the aim of existentialism. Deepening our humanity, in business, politics, and every other field, requires an equal devotion to both. The day that freedom is as central as efficiency to its practice, we might declare management dead and welcome it to a new life.” Lees vooral ook het hele artikel als je geinteresseerd bent in management theorie en de tijd waarin we nu leven. https://hbr.org/amp/2020/06/are-our-management-theories-outdated
Het menselijke gedeelte van organisaties wordt vrijwel altijd overgelaten aan HR of aanverwante functies. En als dat onderwerp besproken is, gaan we verder met de business! Alsof deze apart bestaan. Het kapitaal van organisaties zijn mensen en technologie. Ik pleit er al heel lang voor dat de HR – en IT- directeur de strategie van het bedrijf bepalen. De tijd dat de CFO of CRO de dienst uitmaken is volgens mij wel voorbij. Hoe willen we succes halen? Hoe willen we onze klanten tevreden houden? Niet door nog efficiënter te worden, maar juist door het potentieel van onze organisaties maximaal te gebruiken. En laat dat potentieel nu vooral bestaan uit je mensen en je technologie. Maar daarbij komt wel de vraag: durf je tegen je aandeelhouders te zeggen dat je het anders gaat doen? Waarschijnlijk met dezelfde resultaten, maar met een andere aanpak die we niet uit de management theorieën kennen?
Al in 2019 pleitte men voor een Chief etchical and humane use officer in bedrijven. Deze rol in de board zorgt ervoor dat je juist die verbinding legt tussen mens & technologie en dat je als bedrijf handelt vanuit ehtische waarden. Ik denk dat de urgentie hiervoor nu hoger is dan ooit. En niet alleemaal als plaatje voor de buitenkant en het imago, maar oprecht en met helder doelstellingen die wekelijks op de agenda van de directie staan.Lees vooral ook dit artikel uit Davos van januari 2019.
These times of COVID-19 show us that we can and have to do things differently. Since a couple of years I am working as CHRO and CIO to ensure organizations combination of human potential and technical innovation. Because by using technology and innovation wisely we have a great opportunity to unlock our human potential. And these times show us that we need our human skills more than ever. Watch my presentation at Suits & Stories. Through a webinar because of the intelligent lockdown.
Lying in my bed, just before falling asleep, as a little girl about 10 years old, I imagined myself every evening flying above the earth. And every night I was wondering why the world was so busy doing so many unimportant things. Why travel to work, school and why did we have to work so much? What was the essence if all we wanted was to care, joy and love? But as so many others, i fit myself into that life, studied, worked hard, raised a family.
Until some years ago, when the thoughts of this little girl came back. I worked my entire life in the tech industry and I am very enthusiastic what technology can do for us. But robots are coming into the workplace and they are about to steal our jobs? Well, I thought, let them steal my job! I think I have to contribute other things then working day in and day out. What is my added value in this society and what is the work I am doing to pay form my mortgage but that i actually don’t really like, nor I am very good at? That robots can do much better than I can.
The current Corona crisis shows us where things need to change and that we can sees these opportunities if we use our own growth mindset, not to be busy getting back to how it was but thinking about what we want and how we can achieve this. Not to be afraid to lose what we had but to look ahead to what we can have. If 80% of employees worldwide (according to annual research by Gallup), do not feel engaged to their work and would do something different when they would keep their income to pay their basic needs, why not sees the opportunities and change that situation? My head is spinning these days, and i have more questions than answers, but i feel the time is now!
History
A lot of writers, philosophers and politicians argued already in the 19th century that we had to be careful about the combination between work and spare time and that we should aim not to work more than 3 hours a day. Also, Henry Ford, well know businessman, argued that we should not work too much but should have enough spare time, in his case, to be able to drive his cars. But since the 80’s in the 20th century we work harder and harder. Mainly due to the rise of technology and the globalization that came with that. We are not only busy during daytime but also on the evenings, but also the number of meetings, emails etc kept on increasing our daily work. And of course, the number of hours we make increased.
And of course, the development of technologies is not something new. As human beings we have used technologies to ease our work and lives. It started with machines that made our work easier, like plow machines for farmers. And then we created machines that made us work in factories, and that took away some of our tasks with the assembly lines. The internet made our world flat and supported us in our communications and made a lot of us into knowledge workers. And currently we are in a fast-developing technology trend. On one hand we have more and more robots that take over a lot of our tasks, for example in healthcare, but we also have a huge increase of data and AI. The last development is not only taking over our physical tasks, but also our knowledge and mental tasks. Actually, it is externalising our brains and even our feelings. Something that we thought was so typically human that it could not be transformed by technologies.
The definition of work
And with that we are also continuously developing our approach to work. From craftmanship and entrepreneurship in the 19th century, to being less valuable in the factories as human being, until the biggest asset for companies in the late 20th century. But what will be the value of human labour in the 20th of the 21st century? With Data & AI and Robots taking up a lot of the current work we do?
And the current crisis shows us in a very short term, what jobs are really important. Those jobs that we usually take for granted but are so crucial for our society to stay healthy, be educated and gives us individuals the freedom to go where we want to go. We finally see what jobs ad real value to our society, and we are grateful for those jobs. We also see that, now that culture, art and places to connect with friends and family, are closed, we need that to stay curious, connected and enjoy our human emotions. Why don’t we start immediately to pay for the added value of jobs, and not because some climbed up the corporate ladder?
But it is also a big experiment on how we combine our human potential with technologies. All of a sudden, all the current systems and situations in the work environment are upside down. Technology is helping us to keep working like we did before, and we face a lot of challenges in our human skills. How can we ensure we keep being connected, why do we miss the coffee corner talk so much? What did we actually do in the office?
There are some things that I have learned about work in the last 2 ½ weeks:
Working at home, connecting through technology is really very productive;
Being led by technology, like being in calls the whole day, is exhausting;
The overload of emails to ensure that everyone know what you are doing is exaggerating;
Finding time and means to chit chat with each other is very important;
Creativity rocks. Everything that usually took a long time to go to market, is now easily being set up;
Short term solutions are being created day after day;
Leadership is very important to create trust, but top down hierarchy vanished;
Joggling with family, school, work and uncertainty is very stressful;
At the same time, I also see that we try to work like we used to work and use technology to facilitate that. We are working old ways with new systems.
Using the current crisis
And this brings me to the current situation. We are in a big crisis. One that is attacking our health and all our healthcare systems. And showing us which systems don’t work anymore, like f.e. the stock markets, or even the European Union. And the one thing that keeps me busy, besides staying inside, executing my work and taking care of my family, is the question: ‘what would have been the situation if we all have a basic income”? Not only now, when we need it to overcome these difficult times. But for everyone, fixed and flex workers, Vice-presidents or teachers. The fear of losing our jobs and not being able to pay our mortgage would not exist. We would all be able to focus on what is really important! Have as many people stay healthy and taking good care of each other!
And we see and know that it is possible to pay every citizen a basic income. Not to overcome poverty, but to live in abundance. And technology is the solution. How?
First of all because the assets of organizations are changing. Where it used to be capital and labour, currently the biggest asset of companies are information and data. And those data and all the technology happens to be something that is owned by governments and citizens. The data about my behaviour, should be mine! The technology infrastructures are mostly developed by governments, like WIFI and 5G networks. Research done by money from taxpayers. And currently used by big tech corporate to earn a lot of money for their shareholders. The society is asking for something different. And paying a basic income, earned through the development of technology, can pave that way. We can use all our human potential to improve the things that really matters sustainability, education, and global responsibility.
What can we do?
So for me there is one conclusion and one outcome that can at least bring something positive about this crisis: a universal basic income! That does not mean that we will stop working. It will mean that we will continue to contribute our human potential to things that matter. But our human potential will flow to those area’s where our human potential is at its best, or most needed in our society. People will always want to add value, and even more if they can live in abundance. Look at the examples right now where we help each other and do good. So, make sure we take the fear of not having a pay check away, and give people the opportunity to develop themselves and add value to where they want to contribute. This can and will be rewarded, also financially. I have a couple of solutions at the different levels:
For you as individuals. Think about the added value and human skills you want to contribute to work and society and combine that with the knowledge that there are a lot of technologies that can do a lot of your tasks. Don’t take technology for granted, or let it overrule you, but take it into your own hands. Who do you want to be and how can you use your skills the best?
For organizations that will be re-opened after the crisis: don’t go back to how you worked before the crisis. Make your HR and IT director the leaders of your company. Let them set out the strategy for your company. How can we better connect real human skills like creativity, solution thinking, connecting, trust to the technologies that can better perform our tasks or make sure productive. The office space is not needed for email or regular tasks, it has shown that we are much more productive at home for those tasks. But make it a place of spontaneous meetings, for creativity sessions and for the love of your employees.
For society: stop paying taxes for human potential and start paying taxes for information and data. That is the new capital and need to be taxed. It is ours. We own it as society and as citizens, so all those companies that are a tech company or becoming one, change the whole tax system. With those taxes you can easily pay a basic income. And we will see that education will improve, healthcare will benefit, a sustainable world will not be too impossible anymore and human potential will flourish.
That little girl is still in me. Day after day I wonder about the world and us human beings living on this planet. We all want the same: being valued and adding value. And in the meantime, give and receive love. So it should not be too difficult to start changing the way we want to leave this world to next generations. Start today!
De huidige situatie maakt mij angstig voor onze gezondheid en de liefde voor mij die mijn dierbaar zijn. En ik heb zorg over mijn werk en inkomen. Tegelijkertijd tolt mijn hoofd van de positieve energie, niet alleen omdat er zoveel solidariteit is in Nederland, maar ook omdat het een unieke kans is die we hebben om een aantal afspraken en systemen aan te gaan passen aan de tijd waarin we leven. Want de tijden waren al in transformatie maar zijn nu voorgoed veranderd. Waarbij sommige onderwerpen juist weer terug moeten naar hoe het was, bijv. de rol van de overheid en het bestaansrecht van financiële beurzen. Terwijl andere afspraken juist nu onder de loep kunnen worden genomen en veranderd.
Want naast onze gezondheid is onze grootse zorg momenteel ons inkomen. De overheid heeft vandaag beloofd ons allemaal te steunen in deze tijd wat een prachtig gebaar is. Maar als we het opzetten als een soort lappendeken waarbij we, als alles voorbij is, gewoon weer teruggaan naar hoe het was, dan missen we echt een enorme kans. De zorgsector blijft onder druk, het onderwijs wordt niet echt vernieuwd en leraren blijven onder de hoogste druk werken, en beroepen die we nu zo hard nodig hebben blijven ondergewaardeerd of door ons voor lief genomen.
Ik zou graag willen kijken naar een herdefinitie van werk. Als we onze zekerheden zouden behouden dan zou bijna 70% van de werkenden iets anders gaan doen dan wat ze nu doen volgens jaarlijks onderzoek van Gallup. Kunnen we deze blanco pagina niet gebruiken om te gaan bepalen wat onze definities zijn van werken en leven? Waarbij technologie wellicht meer voor ons kan werken en wij de kans krijgen om nog beter te leven? De roep om een basisinkomen is groot deze dagen, en wellicht is dat in verkapte vorm ook wel wat de overheid ons nu biedt, maar kunnen we dat niet juist gaan invoeren voor iedere Nederlander? Een basiszekerheid voor iedereen. Niet uit armoede maar uit overvloed? Zodat we onze waarden kunnen toevoegen op die plekken waar we als maatschappij waarden aan hechten? Waar we onze menselijke vaardigheden en compassie voor elkaar veel meer kunnen inzetten: verbinden, oplossingen bedenken, creatief zijn en onze kennis vergroten door waarden te geven aan inzichten (data) en goede duiding van de inzichten (wetenschap). Zodat we vervolgens weer als mens besluiten kunnen nemen die ons allen raken? Technologie kan die dingen doen die herhaalbaar zijn? De kans is hier! Robots werken, mensen leven! We kunnen in deze ’20 jaren van de 21e eeuw in overvloed leven met elkaar. Angst voor gezondheid en het verlies van dierbaren? Ja, dat zal er zijn! Angst voor je persoonlijke bestaansrecht? Nee! Dat hoeft echt niet in Nederland.
